Gruntowanie ścian bez błędów

Nawet najlepsza powłoka malarska lub tynk będą tylko tak trwałe jak podłoże na którym zostały położone. Zasady sztuki budowlanej już od dawna nakazują poświęcać wiele uwagi przygotowaniu podłoża. Po ewentualnym oczyszczeniu i uzupełnieniu wykańczanej powierzchni, najbardziej istotnym etapem przygotowania podłoża jest jego gruntowanie.

• Podłoże powinno być czyste i suche.
• Preparat gruntujący należy nanosić równomiernie na całej powierzchni.
• Grunt ma wnikać w głąb a nie pozostawać na powierzchni. Po wyschnięciu nie może tworzyć połyskliwej, szklistej powłoki (tzw. filmu) - w znacznym stopniu pogarsza to przyczepność kolejnych warstw. Z tego względu w przypadku jakichkolwiek wątpliwości warto dokonać wstępnej próby gruntowania na niewielkiej, reprezentatywnej powierzchni podłoża. Grunty rozpuszczalnikowe, intensywnie wzmacniające można wówczas rozcieńczać przed użyciem nawet w stosunku 1: 1, stosując odpowiedni rozcieńczalnik.
• Gruntowanie nie zastępuje pierwszego cyklu malowania! Jedynie dwukrotne malowanie zapewnia skuteczne pokrycie ziaren podłoża i wytworzenie jednolitej powłoki malarskiej o odpowiednich parametrach.
• Należy bezwzględnie przestrzegać przerw technologicznych zalecanych przez producenta - szczególnie minimalnego odstępu pomiędzy gruntowaniem i nakładaniem powłok malarskich. Zbyt wczesne nałożenie docelowej powłoki na podłoże pokryte gruntem związanym w niewystarczającym stopniu doprowadzi do powstania uszkodzeń. Z drugiej strony nie należy przekraczać wymaganych okresów sezonowania naniesionej powłoki gruntującej, jeżeli producent materiałów malarskich stawia takie wymagania. Zbyt nóśne, w stosunku do momentu zagruntowania podłoża wykonanie powłoki końcowej może spowodować utratę jej właściwości.
• W przypadku szczególnie nasiąkliwych podłoży mineralnych wskazane jest stosowanie techniki \"mokre na mokre\" - wykonywania kolejnych roboczych cykli gruntowania na jeszcze wilgotnym podłożu poprzedniego cyklu. Pozwala to osiągnąć większą głębokość wnikania preparatu.
• Gruntów rozpuszczalnikowych nie wolno stosować na powierzchniach tynków pokrywających ocieplenie na bazie styropianu. Stosując preparaty tego rodzaju trzeba także zachować szczególną ostrożność w bezpośrednim sąsiedztwie elementów z tworzyw sztucznych.
• Używając gruntów silikatowych należy szczególnie starannie osłaniać stolarkę okienną i elementy wykonane ze szkła, marmuru i aluminium. Szkło wodne zawarte w preparatach silikatowych w sposób nieodwracalny uszkadza takie powierzchnie.
• Na podłożach gipsowych i gipsowokartonowych nie wolno stosować gruntów na bazie dyspersji silikonowych. Wiąże się to z ryzykiem inicjowania przez silany i siloksany reakcji chemicznych, które mogą powodować istotne zmiany wyglądu malowanej powierzchni.
• Rozpuszczalnikowe środki gruntujące nie są odpowiednie w przypadku podłoży pokrytych starymi powłokami o spoiwie organicznym. Grunty takie mogą rozpuszczać podłoża organiczne powodując ich pęcznienie.
• Warto pamiętać o tym, że o ile chodzi o powłoki malarskie, gruntowanie nie zastępuje pierwszego, właściwego malowania. W każdym takim przypadku, oprócz odpowiedniego przygotowania podłoża, należy przewidzieć dwukrotne malowanie farbą.